بعد از اتمام دوره دبستان و پا گذاشتن به دوره راهنمائی متوجه علوم دینی و حوزه علمیه گشت و باوجود خواندن درس در مدرسه به فراگیری علوم دینی پرداخت. وی در مدت کوتاهی آثار نبوغ و علم در چهرهاش نمایان شد و زبانزد همگان و خاص و عام شد.
درس طلبگی را خیلی علاقه داشتند و به حوزه علمیه رفته بودند و پای درس حجه الاسلام و المسلمین آقای مجتهدی تهرانی میرفتند و میخواستند روحانی شوند و شغل روحانیت را خیلی دوست داشتند.
خادم الرضا، خادم جمهور ایران، دکتر سید ابراهیم رئیسی، هشتمین رئیس جمهوری اسلامی ایران در راه خدمت به مردم و در شب میلاد امام هشتم، به درجه رفیع شهادت رسید.
شهدای ما گفتند هر کس به بهانه به جبهه نیاید خیانت به خون شهدا کرده، خیانت به اسلام کرده و من میگویم که فاصله کفر و اسلام به یک چشم به هم زدن است.
هر جا امیر بود همه را به دور هم جمع میکرد، خواه تهران، خواه در جبهه. امیر در جبهه فقط یک سردار امدادگر یا رزمنده نبود، او باب وحدت بود، او علم تقوا بود، او کسی بود که لحظهای بیکار نمینشست. دائم به فکر جنبش و تلاش در راه چرخاندن چرخ انقلاب بود در خانه و خانواده.
زیباترین فصل این فرهنگ، خالقان این حماسه عظیم اند که با صلابت اراده و نور ایمان، رهنورد راه مقدسی شدند که پاداش آن، جاودانگی و بقا بود.
در یکی از نامه هایی که به دوست روحانی خود نوشته بود یادآور شده بود: حاج آقا، از شما میخواهم برایم دعا کنید. اول آنکه خدا گناهانم را بریزد و بعد شهادت را نصیبم کند و چشمم را به جمال نورانی حضرت مهدی عج منور کند. هر چند که لیاقت آن را ندارم.