محمد یک طلبه و یک بسیجی و یک مجاهد و رزمنده دلیر و شجاع بود و یک مبلغ یک معلم عقیدتی سیاسی و یک ورزش دوست بود. محمد می گفت یک روحانی لازم است تمام زبان ها را یاد گیرد و در هر رشته مطالعه داشته باشد. خود او در تمام رشته ها مطالعه داشت.
هر جا امیر بود همه را به دور هم جمع میکرد، خواه تهران، خواه در جبهه. امیر در جبهه فقط یک سردار امدادگر یا رزمنده نبود، او باب وحدت بود، او علم تقوا بود، او کسی بود که لحظهای بیکار نمینشست. دائم به فکر جنبش و تلاش در راه چرخاندن چرخ انقلاب بود در خانه و خانواده.
زیباترین فصل این فرهنگ، خالقان این حماسه عظیم اند که با صلابت اراده و نور ایمان، رهنورد راه مقدسی شدند که پاداش آن، جاودانگی و بقا بود.
در همان اوان كودكي علاقه خود را به خاندان ائمه اطهار (ع) به نوعي ابراز ميكرد و علاقه زيادي به مراسم روضهخواني داشت.