قناعت، ساده پوشی و عدم توجّه به امور رفاهی

طلبه شهید محمّد رضا سعیدی
در سحرگاه بیست و چهارم آذرماه ۱۳۴۷ هجری شمسی در تهران و در خانواده ای مذهبی دیده به جهان گشود. تا هفت سالگی در دامان پر مهر مادر مهربان و زیر سایه پدر متدینش محمود سعیدی ایام را سپری نمود. وی از دوران کودکی با مسجد و قرآن و سیره معصومین (ع) مأنوس بود و با فرهنگ و تعالیم اسلام آشنا شد. و تحصیلات خود را تادیپلم در رشته علوم تجربی در مدرسه شهید مطهری ادامه داد با توجه به اینکه عطش عشق به اسلام ، روز به روز در او شعله ورتر می گشت، برای تسکین این عشق الهی، و علاقه ای که به روحانیت داشت به حوزه علمیه امام صادق (ع) قم ثپت نام کرد. و به فراگیری دروس حوزوی و علوم دینی به مدت ۱سال پرداخت او تحقق آرمان های اسلامی را تنها راه سعادت فرد و جامعه میدانست و معتقد بود که حوزه مناسبترین محیط برای ایجاد این سازندگی می باشد.
خصوصیات اخلاقی در زندگانی او به وضوح آشکار بود. مناعت طبع و کرامت نفس از خصوصیاتی بود که او را از دلبستگی به سائل دنیا و درخواست از دیگران منع می کرد حتی خانواده اش کمتر یاد دارند که او چیزی خواسته و تقاضا کرده باشد. قناعت، ساده پوشی و عدم توجّه به امور رفاهی از قبیل خوراک و امثال آن در زندگانی او مشهود بود. از تظاهر و خودنمایی به دور و ساکت و صبور بود. به سجاده نشستن ها و عبادت های طولانی اش به خصوص در سال آخر زندگی بسیار زیبا و خاطره انگیز بود. به خواندن ادیعیه و و زیارات علاقه وافری داشت و در آن ها تعمق و دقت می کرد. نوای خوش قرآنش که زینت بخش مجالس بود . نسبت به احکام شرعی تقید خاصی در وی مشاهده می شد و سعی داشت زندگی خود را با آداب و موازین فقهی تطبیق دهد. برای کسب علم و مطالعه به خصوص برای آثار استاد شهید مطهری که عمده مطالعات وی را تشکیل می داد اهمیت و ضرورت فوق العاده ای قائل بود. نوشته های شهید مطهری را مناسبترین ومعتبرترین کتاب های موجود برای جامعه و نسل جوان می دانست لذا هم خود کتاب های ایشان را مطالعه می کرد و یادداشت بر می داشت و هم در گفته های و نوشته های خود دوستانش را نیز به این امر توصیه کرده است.
محمّدرضا نسبت به مسائل فکری و اخلاقی جامه بسیار حساس بود و از نارسائی های فرهنگی موجود و مظاهر فرهنگی غرب خصوصاً از لاابالیگری و شکل های ناپسند رایج بین بعضی از جوانان رنج می برد و به انحاء گوناگون در محدوده خود سعی در رفع آن داشت. در یکی از نوشته هایش خطاب به انجمن اسلامی دبیرستان آمده است: باید با شدّت و قدرت، نه مثل قبل جلوی افراد منحرف و فاسد گرفته شود چون این حالت در مدرسه دارد شیوع پیدا می کند و حرمت گناه نیز از بین می رود.”
محمّد رضا در انجمن اسلامی دبیرستان خود به صورت فعّال حضور داشت همچنین عضو بسیج مسجد علی بن ابیطالب (ع) بود و با علاقه و دلبستگی خاصی در برنامه های آن شرکت داشت. در هنر نقاشی و خطاطی نیز تا حدودی مهارت داشت و از این هنر و در انجمن اسلامی و آموزش پرورش استفاده می شد. گاهی در تابستان برای نونهالان درس قرآن و حدیث می گفت. با کودکان بسیار مهربان و با حوصله رفتار می کرد و سخن می گفت و کودکان نیز به او علاقه مند بودند. در روابط خانوادگی خویش به ویژه نسبت به پدر و مادر با احترام و دلسوز بود. عشق و علاقه به دفاع از حریم مقدس سرزمین انقلاب اسلامی وی را به جبهه های حق علیه باطل کشاند تصمیم گرفت لباس رزم بپوشد و به عنوان طلبه بسیجی و رزمی وارد جبهه گردد
ایشان سه بار به جبهه اعزام شد. آخرین بار در بهمن ماه سال ۱۳۶۵ بود که همراه با اعزام سپاهیان حضرت مهدی (عج) به جبهه عزیمت نمود. هنگام خداحافظی به طور قطع از شهادت خود خبر می دهد. در یکی از نوشته هایش خطاب به همرزمان خود در جبهه می نویسد:
“اکنون که توفیق حضور در جبهه را یافته اید فرصت را مغتنم شمرده و هرچه بیشتر در خودسازی و اصلاح خود بکوشید شاید خودتان بهتر بدانید که موقعیتی که الان برایتان بوجود آمده است می تواند بهترین وقت برای خودسازی باشد. الان در محلی هستنید که دور از خانه و خانواده و دور از همه علاقه ای است که می تواند انسان را سرگرم کرده و از هدف اصلی خود یعنی خداگونه شدن بازدارد. آنجاست که می توان زحمت کشید. رذائل اخلاقی را از خود دور کرد و فضائل را جایگزین آن نمود، عجب ها و ریا ها را در خود کشت و به جای آن روحیه ایثار و اخلاص را کاشت، افراد خودساخته را پیدا کرد و از آن ها درس گرفت و… در آنجا اوقات بیکاری و فراغت شما زیاد است می توانید کتاب های مفید و سازنده را انتخاب کرده و با مطالعه آن ها معلومات اسلامی خود را بیفزایید چون علم به اسلام مهم ترین چیزیست که یک فرد مسلمان و مخصوصاً حزب الهی لازم دارد. در آنجا می توانید از یکدیگر درس بگیرید، اعمال نیک دیگران را سرمشق خود قرار دهید. یکدیگر را امر به معروف و نهی از منکر کرده و عیوب همدیگر را متذکر شوید و سعی کنید در این مورد سخن حق را با کمال و تواضع بپذیرید. بیشتر سعی کنید غرورها و خود بزرگ بینی های بی مورد را از خود دور کنید و این خیلی مهم و ضروری است.”
سرانجام در تاریخ ۱۱/۱۲/۱۳۶۵ آخرین مرحله کربلای ۵ (در شلمچه) حدود ساعت ۴۰/۲۳ روز یازدهم اسفند ماه در اثر موج انفجار و اصابت ترکش به جمجمه به دیدار معبود شتافت. پیکر پاک و مطهرش پس از چند روز از زیر خاک ها به دست آمده، به تهران منتقل و در تاریخ ۲۲/۱۲/۶۵ در گلزار شهیدان بهشت زهرا(س)(قطعه۲۹- ردیف۸۲-شماره۱) به خاک سپرده شد.
*****
گزیده ای از وصیت نامه طلبه شهید محمد رضا سعیدی
و لاتحسبنّ الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا، بل احیاء عند ربّهم یرزقون. ما را چه رسد که با این قلم های شکسته و بیان های نارس در وصف شهیدان و جانبازان و اسیران و معلولان که در جهاد فی سبیل الله جان خود را فدا کرد ویا سلامت خویش را از دست داده اند، یا بدست دشمنان اسلام اسیر شده اند، مطلبی نوشته یا سخنی بگوییم، زبان و بیان ما عاجزند.
گویا در وصف شهیدان سکوت و اظهار عجزرساترین کلام است. زیرا آنچه که می دانیم و می گوییم در واقع گوشه ای از آثار و صفات ظاهری زندگی آنان است که شاید با آنچه که موجب امتیاز آنان و باعث جلب عنایت ویژه پروردگار شده است کمترین رابطه را داشته باشد. شهدا از نظر بزرگی و کمال چونان بلند و رفیع اند که خداوند همه چیز آنان را به خود نسبت داده و همه کارشان را خود به عهده گرفته است گویا کسی را جز حضرت حق وسعت و یارای آن نیست که گرانی و سنگینی درک معنا در خود پذیر باشد. درک این مقام عظیم و بیان شأن شهید کاری نیست که از عهده چشم ظاهر بین و اندیشه غبار آلود و قلم های ناقص ما بر آید، زیرا آنان فراتر از آنند که موجودات آلوده و آغشته به دنائت دنیا توان درک واقعیّتشان را داشته باشند.
از بهترین محیط هایی که می توان در آن با دقت و مراقبت و تلاش و سعی در راه کمال قدم نهاد و جهات مختلف وجودی خویش را رشد داد حوزه است. جایی که اگر هدف را شناخته باشیم و انتخابمان آگاهانه باشد نزدیکترین راه برای رسیدن به سر منزل مقصود که همان قرب الهی است می باشد. از طرف دیگر جمهوری اسلامی به عنوان تنها پایگاهی که در حال حاضر برای اسلام عزیز وجود دارد نیازمند نیروهایی است که بتوانند بار فکری آن را بدوش کشند و با حفظ خط صحیح انقلاب آن را به پیش ببرند. و با همین دیدگاه بود که خودسازی اخلاقی و معنوی را یکی از لوازم و ضروریات انسانیت می شمرد و علاوه بر اینکه خود را موظف به تزکیه نفس می دانست دیگران را مکرراً و در محیط های مختلف به این امر توصیه و سفارش می کرد.
والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته
*****