همچون اسوه ولایت در محراب عبادت / مروری بر زندگی طلبه شهید سید احمد آقامیری

بسم الله الرحمن الرحیم

چه خوب شناختی راهت را، و چه عاشقانه چون مولایت امیر مومنان (ع)، آن اسوه ولایت در محراب عبادت برای اعلای کلمه حق در خون غلتیدی؛ ای شهید، ای آنکه شکوه شهادتت حقانیت خط سرخ تشیع را شاهد است، به راستی که رفتنت چه مظلومانه بود. قسم به آرمانت راهت را بی رهرو نخواهیم گذاشت.

عالم مجاهد، روحانی شهید، حضرت حجت الاسلام والمسلین آقای حاج سیداحمد آقامیری زنجانی (ره)، در سلطانیه از توابع زنجان به سال ۱۳۱۵ در یک بیت روحانی و حامل علم و فضیلت چشم به جان آزمایش گشود. پس از گذشت تحصیلات دوره ابتدایی جهت علاقه باطنی که به علوم و معارف الهیه داشت، برای کسب مقصود وارد حوزه علمیه هیدج شد و پس از درک محضر مدرسین و کسب علم از علمان آن محل، جهت نیل به فیوضات بیشتر به حوزه علمیه زنجان مشرف گشت. در سال ۱۳۲۷ شمسی برای ادامه تحصیل راهی نجف اشرف شد و در آنجا از محضر استادان و فضلایی چون حضرت آیت الله العظمی حاج سیدمحسن طباطبائی حکیم و آیت الله حاج شیخ عبدالکریم زنجانی و دیگر بزرگان علم و دانش بهره ها جست. پس از مدتی جهت دیدار با بستگان و انجام صله رحم با خویشاوندان به ایران مراجعت نمود، ولی به علت وقوع انقلاب در عراق و ظهور شرایط خاص در آنجا موفق به برگشت به نجف اشرف نگردید. لذا از آنجایی که وقفه در کسب علوم مختلفه اسلامی برای ایشان غیرقابل تحمل بود برای بهره جستن از دانشمندان اسلامی رهسپار شهر مقدس قم شد و در حوزه علمیه از محضر آیت الله العظمی حاج آقا حسین طباطبائی بروجردی و دیگر علما توشه ای پربارتر برگرفت، شهید آقامیری در ابتدای ورود به حوزه های علم و دانش اسلام مخصوصاً پس از ورود به حوزه علمیه نجف اشرف مبارزه بی امان خود بر علیه حاکمیت تباهی آغاز نمود و هر زمان و مکانی که مناسب و مثمر ثمر می دید، در سنگر منبر و خطابه و در میدان عقیده و فکر از تلاش برای سرنگونی طاغوت زمان دریغ نمی نمود و جهت حاکمیت بخشیدن به ارزش های الهی به جهاد فی سبیل الله ادامه می داد. سال ۴۲ که نقطه عطف مبارزات روحانیت بیدار و مترقی علیه ارتجاع آمریکائی به رهبری امام امت بود ایشان به صفوف مبارزه پیوست و یکی از جهادگران خیل راه الله شد.

شهید، در سال ۱۳۴۶ با صبیه حضرت آیت الله مرحوم حاج آقا سیدمحمد میرطاهری ازدواج نمود و ثمره این ازدواج ۳ دختر و ۱ پسر است که فرزندانش با الهام از راه او پیرو آرمانش خواهند بود.

این شهید شاهد، همچنان به مبارزه خود در سنگر مساجد و محافل ادامه می داد و به روشنگری امت می پرداخت و در سال های سرنوشت ساز ۵۶ و ۵۷ که اوج جوش و خروش نهضت اسلامی بود و مردم بر گرد یک روحانی جمع بودند و قیام خونین خود را تداوم می بخشیدند، ایشان نیز در در راهپیمایی ها و حرکت های طاغوت شکن در منطقه رهبری می نمود. در دیماه ۱۳۵۷  در دانشگاه تهران فعالانه و مردانه شرکت داشت و پس از ورود پیروزمندانه امام به وطن اسلامی در شب ۱۹/۱۱/۵۷ در اقامتگاه امام با ایشان ملاقات نمودند و رهبر انقلاب در این دیدار رهنمودهایی را در رابطه با چگونگی تسریع و تداوم انقلاب اسلامی فرمودند، ولی گویا فقط آرزویش این بود که شاهد پیروزی نهضت باشد و بعد عروج ملکوتی کند. آری شهید آقامیری در تاریخ ۲۶/۱۱/۵۷ در لحظه ای که در محراب نماز به عبادت و نیایش خدایش ایستاده بود، در مسجد حضرت ولی عصر (عج) واقع در جنوب غربی تهران چون جد بزرگوارش مولای متقیان علی (ع) با دست ناجوانمردی از تبار قابیلیان به خون و روح قدسی او در محضر خدای قدوس منزل گرفت و راست قامت جاودانه تاریخ باقی ماند. انشاءالله راه خونین او برای استمرار انقلاب اسلامی پررهرو باد.

بتاریخ شانزدهم اسفند ماه سال یکهزار و سیصد و شصت

اقتباس از وصیتنامه شهید حاج سیداحمد آقامیری:

تاریخ وصیت نامه: ۵۷/۱۱/۲۳

تاریخ شهادت: ۶۰/۱۱/۳

بسم الله الرحمن الرحیم

قال الله الحکیم: قبل ادخل الجنة قال یا لیت قومی بعلمون بما غفرلی ربی و جعلنی من المکرمین.

عاشورای حسینی سال ۱۳۵۷ به جای مراسم عزاداری و سوگواری صورت انقلاب و قیام خونین بر خود گرفت. گوئی می خواست صحنه کربلا را تکرار سازد تا برساند که کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا، هر روزی که دین خدا به خطا رفته و دستخوش طاغوت زمانه گردد عاشوراست و در هر سرزمینی که علیه طاغوت زمان قیام خونین شود آنجا کربلاست، از این رو در آن روز با امر و دستور حسین زمان خمینی بزرگ و امام امت ملت ایران یکپارچه علیه طاغوت زمان پهلوی لعنتی با توده های میلیونی با تکبیرهای شاه برانداز و بت شکنی و مشت های آهنین به راهپیمایی و تظاهرات پرداخت. من هم که قطره ای از دریای بیکران جمعیت که مسیر آنها در خیابان ها بسوی کاخ شاهنشاهی برای درهم شکستن تاج و تخت سلطنت در حرکت بودند همراه و همگام بودم.این قیام منحصر به آن روز نشد بلکه ادامه پیدا کرد و دژخیمان شاه پیر و جوان و زن و مرد حتی کودکان شیرخواره را کشتند. ۱۷ شهریورها پیش آمد، سینه ها سوراخ شد ولی صوت تکبیر از فضای مردم قطع نشد. جالب اینکه هرقدر بیشتر شهید می دادند شوق آنها و ما به شهادت بیشتر و در رسیدن به هدف ثابت قدم تر می شدیم. آری نه تنها روزهای عاشورا و زمین های ایران کربلایش بوده بلکه گویی اصحاب حسین بن علی ظهور کرده اند یا نور ولایت حسینی در دل های ایرانیان پرتو افکنده، همانگونه که همه یاران رسول الله از حسرت شهادت اشک می ریختند و عاجزانه داوطلب شهادت بودند مثل جریان جنگ بشود که همانگونه که یاران حسین صبح عاشورا از خوشحالی شوخی می کردند یاران خمینی هم از شوق شهادت بی تابی می کردند. گفتم آیا ممکن است عالم عیش و بهجت شهیدان بهشتی را دریابم با این هدف اوراق آیات قرآنی را سیر کردم تا به آیه ای برخوردم که امکان آن را رد کرده و اعلام می کند: کسی نمی داند چه ما به چشم روشنی در مقابل عمل او در آخرت برایش تهیه کرده ایم. باز به مسیر خود ادامه دادم تا اینکه پیام شهیدی را از دزفول رب الشهداء شنیدم که به شهید گفته می شود بفرما بهشت. گوید ای کاش قوم من از مرحمت و گرامی داشت رب من باخبر می شدند. کنایه از اینکه تا کسی شهید نشود نمی تواند عالم شهدا را درک کند و به قول مولوی:

رو مجرد شو مجرد را ببین        دیدن هرچیز را شرط است این

خود را آماده شهادت و با جگری تشنه در انتظار شربت شهادت نشستیم و از باب تثبیت و تحکیم هدف خود را در معرض امور نظامی و سلاح های گرم قرار دادم و فعلاً هم در مسجد خود در قسمت تدارکات و تنظیم و تحویل کارت جواز اسلحه مسئول و مشغول هستم.

آری آن مرد روحانی فرزند رسول الله امام جماعت مسجد صاحب الزمان (عج) یا (ولی عصر عج) در خود مسجد و محراب عبادت مانند جد اطهرش مولا امیرالمومنین شربت شهادت را نوشید و می توان گفت اولین شهید محراب در انقلاب اسلامی پس از پیروزی بوده است.

خدایش با اجداد طاهرین و شهدا و صدیقین مشهور کناد.

آلبوم اختصاصی تصاویر شهید سید احمد آقا میری